Ermitaġġ.

F’dawn l-ermitaġġi mdendla ta’ ħajjitna

Qed nimxu l-mixja tagħna solitarja,

Qed ngħixu l-ħabs imqit ta’ kull distanza,

Kull univers idur ma ta’ madwaru.

Għax hu mod ieħor kif trid tgħix dil-ħajja;

Dan hu l-misteru li kull min qed jgħixu

Iħossu l-eremita qed ifannad

Fis-dlam tas-skiet u x-xejn li hemm ġo fina.

Għoljiet u ħotob ta’ pajżaġġ imċajpar,

Joborxu l-poeżija li rrid nikteb,

Il-muża ma tiġix u lanqas inti,

Induru u nimxu b’mistoqsija mdendla.

Ma weġibtekx mhux għax ma ridtx imwieġbek

Għax lanqas jien ma naf x’inhi t-tweġiba.

Jien ridt nittawwal ġewwa, fis-skiet tiegħek

Kien biss is-skiet ta’ ħajjti li ridt nisma’.

Issib, jekk tiġi tħabbat, qalb mimlija

Bil-kurżita’, nirien u lwien ta’ mħabba.

Kun af biss ħaġa waħda: dal-misteru

Mhuwiex l-istess jew ma jkun xejn mingħajrna.

Xħin ninżgħu dan l-ilbies u mmissu l-ġilda,

Insibu lil qiegħedin niftiehmu aktar.

Alfred Grech  

06/12/2017